Rozdział szósty.

Cześć!
Jak już wcześniej wspomniałam zastanawiam się wciąż nad drugim blogiem, praktycznie tą historię mam już całą napisaną w wordzie, więc stwierdziłam, że można by było pisać coś jeszcze. 
Jak zauważyłyście po prawej stronie znajduję się ankieta. Nie umiem się zdecydować, którego z owych Panów wybrać na głównego bohatera na nowym blogu, więc mam nadzieję, że wy mi pomożecie. Z góry mówię, że to nie jest tak, że mam jeden pomysł, który polega na zmianie imienia - to dwie odrębne historię, zupełnie inne bohaterki. Może kiedyś opublikuję obie. 
W sumie nie wiem po co się rozpisuję aż tak - nieistotne. 
MOJE NAJUKOCHAŃSZE PROSZĘ, GŁOSUJCIE, KOMENTUJCIE ;) 
Tak nawiasem, nie spodziewałam się, że Kol będzie miał aż tyle fanek - sądziłam, że bezapelacyjnie wygra Klaus, ale niespodzianka. :D



ps. ten rozdział dedykuję wszystkim fankom Klausa. ;) 

inspiracja

Mystic Grill był stosunkową małą knajpą z kilkoma wydzielonymi miejscami do siedzenia, barem i stołem do bilardu. Wystrój był prosty jakoś szczególnie nie przyciągający, wszędzie drewniana boazeria. Prawdopodobnie nigdy więcej bym tutaj nie przyszła, gdyby nie fakt, że był to jedyny lokal w całej okolicy.

Powoli sączyłam drinka, niemo patrząc na mężczyznę siedzącego naprzeciwko. Jego niebieskie oczy wyłapywały mój każdy najmniejszy ruch. Przyglądał mi się z uwagą, zgaduję że oceniał mnie w myślach, co dodatkowo było irytujące. Klaus jakby od niechcenie zmierzwił sobie włosy, a następnie wziął duży łyk drinka. Siedzieliśmy od godziny w jednym miejscu, wymieniając zaledwie kilka, nic nie znaczących zdań, jednak żadne z nas nawet na moment nie spuściło wzroku z siebie nawzajem.

-Zróbmy coś – szepnęłam. Na jego twarzy zagościł specyficzny, nieco diaboliczny uśmiech.

-Co tylko chcesz – odparł, delikatnie przegryzłam wargę.

-Jestem głodna, jedźmy gdzieś i zabawmy się. Upijmy się, najedzmy, po prostu zaszalejmy – mimowolnie uśmiechnęłam się na myśl o piciu krwi z żyły, tak dawno tego nie robiłam. Odkąd jestem w Mystic Falls, wypiłam z dwadzieścia szpitalnych torebek z krwią, ale to nie to samo co picie z człowieka.

-Co się stało z twoją delikatnością  i współczuciem?

-Umarła razem ze mną, zmieniłam się odkąd zostałam porzucona przez ciebie, Kola i Rebekę – syknęłam – Elijah nigdy nie lubił mojego współczucia do ludzi, ale nadal nie krzywdzę zwierząt – uśmiechnęłam się ironicznie.

-Masz do nas żal? – zapytał.

-Zostawiłeś mnie, więc jak myślisz? – odpowiedziałam pytaniem na pytanie – Klaus, możemy tutaj siedzieć i na siebie warczeć lub podejść do barku kupić z trzy butelki dobrego alkoholu i odwiedzić jakieś miejsce, tak by się zabawić. Decyzja należy do ciebie.

-Dobra mała, idziemy.  

Klaus momentalnie wstał, podając mi dłoń. Niepewnie ujęłam ją, tak że nasze palce zgrabnie splotły się w jedność. Mimowolnie uśmiechnęłam się. Już dawno nie czułam tego przyjemnego ucisku w żołądku, jakby kilkadziesiąt motyli zaczęły buszować w moich wnętrznościach. Jego dotyk obudził we mnie coś czego już dawno nie czułam, gdyby moje serce żyło, waliłoby teraz jak oszalałe, krzycząc na alarm, mówiąc że Klaus jest kimś kogo p o ż ą d a m. Już dawno się tak nie czułam, krew jakby szybciej zaczęła płynąc po moim ciele, roznosząc przyjemne ciepło, a może to sprawka nieprzyzwoicie przystojnej hybrydy.

Weszliśmy do dużego, przestrzennego auta chłopaka i pojechaliśmy w nieznanym mi kierunku, nie było istotne gdzie jedziemy. Na tylnim siedzeniu znalazłam kilka butelek różnorakiego alkoholu – gin, wódka, rum i oczywiście whisky. Spojrzałam pytająco na chłopaka, unosząc przy tym lewą brew do góry, jednak ten odpowiedział mi szelmowskim uśmiechem. W sumie nie ważne skąd był alkohol – grunt, że był.  Zachłannie przechyliłam butelkę z jednym z trunków, a gorący, niemal palący posmak pozostał w buzi, gdy w kilka sekund opróżniłam połowę zawartości.

-Hej, podziel się. Nie tylko Ty możesz być pijana – zaśmiał się, zabierając mi butelkę.

- Gdzie twoje maniery? – zapytałam ironicznie. Nie umiałam być dla niego w pełni miła, gdzieś we mnie wciąż był żal. Gdy tak bardzo go potrzebowałam, gdy tak strasznie się bałam on mnie zostawił. Nie wiem co bym zrobiła, gdyby nie było ze mną Elijah’a. Pewnie naprawdę bym nie żyła.

- Zostały w roku 1635 – odparł, śmiejąc się  ze swojego żartu – wyluzuj się.

-Jestem wyluzowana, tam jest jakaś wioska – wskazałam na zakręt po naszej lewej stronie. Klaus jak na komendę skręcił w owym kierunku z diabolicznym uśmiechem. Podobał mi się taki – był niebezpieczny, pierwotny, drapieżny, a zarazem w stosunku do mnie delikatny i poniekąd romantyczny, uroczy. Czułam się jakbyśmy byli na nastoletniej, niedozwolonej randce, które tak często były pokazywane w ckliwych serialach.

Przechyliłam kolejny raz butelkę tym razem z inną cieczą, była słodka, dobra. Powoli szumiało mi w głowie. Klaus zatrzymał się tuż przed znakiem, przedstawiającym nazwę miasteczka: Red Hill. Och jak uroczo się złożyło.

-Zacznijmy nasze krwawe żniwa – mężczyzna ujął moją dłoń i przyłożył ją sobie do ust – mam nadzieję, że ugasisz swoje pragnienie, o Pani.

Ukłoniłam się z gracją. Pożegnałam chłopaka lekkim skinieniem głowy i rozdzieliliśmy się. Och, jak dawno już nie byłam na takiego typu polowaniu. Z szaleńczą rozkoszą na twarzy pobiegłam w kierunku pierwszego małego domu, wybudowanego na obrzeżach wioski. Czerwona dachówka delikatnie odbijała się w blasku księżyca. Powoli podeszłam do drzwi, zmieniając wyraz twarzy. Przybrałam minę zagubionej nastolatki potrzebującej pomocy. Z entuzjazmem zapukałam do drzwi. Nie musiałam długo czekać, aż młody chłopak, mniej więcej osiemnastoletni otworzył mi. Wyglądał jak typowy bożyszcze nastolatek, na pewno grał w szkolnej drużynie; umięśniony, miał na sobie czerwony t-shirt opinający się na jego bardzo dobrze zbudowanym torsie. Błękitne oczy z lubością przyglądały się mojemu ciału. Chłopak był przystojny i pewnie czarował swoją ładną buzią wszystkie okoliczne panienki, ale nie ze mną te numery.

-Przepraszam, popsuł mi się  samochód i nie mam zielonego pojęcia gdzie jestem, do tego padła mi bateria w komórce – wytłumaczyłam pośpiesznie – czy jest możliwość skorzystania z telefonu?

- Och, jasne – uśmiechnął się – wejdź.

Tak na to czekałam. Przekroczyłam próg jego domu i podeszłam do niego.

-Nie będziesz nic pamiętał – szepnęłam wprost do jego twarzy.

Moje ręce z dziką lubością zaplątały się wokół jego karku, zgrabnie przekręcając jego przystojną główkę. Byłam tak strasznie spragniona, że nie mogłam już dłużej wytrzymać, na oko wbiłam swoje kły w jego pełną krwi tętnicę.

***

Po godzinie, może dwóch tej masakry i kilku skutecznie ukrytych martwych ciał, spotkałam Klausa przy samochodzie. Po jego brodzie spływały resztki krwi. Kiedyś obrzydzałoby mnie to, degustowało, ale teraz po latach takiego życia było niemal podniecające.

-Dobrze się bawiłaś? – zapytał, spoglądając na mnie z niemą lubością.

-Och, wybornie – odparłam, śmiejąc się delikatnie.

Otworzyłam drzwiczki auta, włączyłam radio gdzie właśnie zaczęła się jedna z lepszych piosenek tego stulecia, King of Leon – Sex on fire. Wyciągnęłam dwie butelki alkoholu, dla Klausa whisky a dla siebie ohydną wódkę.

-Lubię tą piosenkę – powiedziałam, podając mu trunek.

-Ja też – odparł. Stuknęliśmy się delikatnie butelkami na znak toastu i duszkiem wypiliśmy niemal całą zawartą, cóż przynajmniej ja tak zrobiłam. Nie wiem czy moim punktem honoru było upić się do nieprzytomności, ale ta dawka alkoholu w zupełności wystarczyła bym straciła nad sobą kontrolę.

Mój wzrok przeniósł się z prawie pustej butelki na przystojną twarz mojego towarzysza, zgrabne, jednak niesamowicie wyrzeźbione ciało, które działało na mnie pobudzająco. Och, przegryzłam z lubością wargę. Szybko zmniejszyłam odległość między nami, nie spuszczając z oczu jego zdezorientowanej twarzy, uroczych, seksownych ust, których nie smakowałam od tylu lat.

-Zabawmy się – szepnęłam. Stanęłam na palcach, zarzucając ramiona na jego szyję. Wplątałam palce w jego włosy, zmuszając aby nieco się schylił – tęskniłam za tobą.

-Ja za tobą też – odparł, a nasze usta połączyły się w namiętnym, zachłannym pocałunku.

Klaus powoli zaczął przejmować inicjatywę, czułam jak napierał swoim ciałem na mnie, nasze języki zaczęły toczyć nierówną walkę. Moja skóra płonęła pod jego dotykiem. Płonęłam z pożądania. Z niesamowicie irytującą powolnością jego dłonie sunęły wzdłuż moich pleców, docierając na sam skraj koszulki. Palcami subtelnie uniósł skraj tkaniny, sprawdzając jak zareaguję, jednak ja z coraz to większą gwałtownością, tęsknotą oddawałam wszystkie jego pocałunki. Klaus widząc to bezceremonialnie pozbawił mnie koszulki, a następnie popchnął na maskę samochodu. Z pogłębiającą się zachłannością pragnęliśmy siebie oboje. Alkohol, ludzka krew oraz pożądanie zawładnęły nami. Jednym zgrabnym ruchem pozbawiłam mężczyznę jego szarego t-shirtu. Na widok nagiego torsu, nie mogłam powstrzymać westchnięcia, a moje palce leniwie sunęły po każdym mięśniu, który tak cudownie się odznaczał. Matko, jak bardzo go pragnęłam. Wykorzystując jego dezorientacje, przewróciłam go tak, aby być na górze. Uśmiechnął się, jego ciało właśnie pogłębiło wgniecenie na czarnej masce samochodu, jednak nie miało to żadnego znaczenia. Po raz tysięczny pocałowałam go, delikatnie gryząc jego wargę. Moje dłonie jednocześnie walczyły z guzikami męskich spodni. Czas na najlepszy moment naszej zabawy.

***

Blondynka powoli nachyliła się nad drzwiami pokoju swojego brata, nasłuchując jakichkolwiek odgłosów, które mogłyby świadczyć, że za żadne skarby nie powinna tam wejść, jednak nic takiego nie usłyszała. Delikatnie zapukała.

-Proszę – usłyszała znajomy, nieco irytujący głos swojego brata.

-Kol, wiesz może gdzie jest Victoria? – zapytała Rebekah, spoglądając na chłopaka, który leżał na łóżku w zupełnych ciemnościach. Nawet na nią nie spojrzał, wciąż gapił się w sufit.

-Z tego co wiem to nie wróciła od sześciu godzin z Mystic Grilla gdzie udała się  z Klausem – syknął z wyczuwalnym jadem w głosie.

-Byłam tam, nie ma ich – odparła – może coś im się stało?

-Rebekah, jedyne co się może stać to, to że po pijaku Klaus nie przeżyję orgazmu – warknął. Następnie z prędkością światła wstał z łóżka, siłą wywalił siostrę z pokoju i zatrzasnął z hukiem drzwi.

***

Delikatne promienie wschodzącego słońca okalały moją twarz. Niechętnie otworzyłam powieki, a moim oczom ukazała się skrzynka rozdzielcza samochodu. Dopiero teraz zorientowałam się, że cały czas ktoś mocno trzymał moje ciało, abym nie zsunęła się po skórzanej tylniej kanapie pojazdu. Powoli wspomnienia z wczorajszego wieczoru docierały do mnie, a Klaus… dokładniej nagi Klaus leżący obok mnie potwierdzał wszystko to co pojawiło się w mojej głowie. Kurczę, przespałam się z nim. W mordę jeża, spałam z bratem mojego przyjaciela! Fuck.

- Hej, słoneczko – usłyszałam ciche, przyjemne mruknięcie moje kochanka. Tak, to określenie jest idealne w tej sytuacji.

-Cześć – szepnęłam – Chyba powinniśmy wracać – dodałam.

- Tak, Rebekah pewnie odchodzi od zmysłów.

-Elijah mnie zabiję – to stwierdzenie dotarło do podświadomość, uderzając we mnie jak grom z jasnego nieba. Mam przechlapane.

-Martwiłbym się raczej Kolem – odparł, spokojnie pierwotny wciąż lecący na tylnim siedzeniu.

-Kol? On ze mną nie rozmawia, ignoruje – syknęłam. Mimo wszystko jego zachowanie tak strasznie mnie irytowało. Pragnęłam, żeby był taki jak kiedyś – czuły, zabawny i niekonwencjonalny. Tymczasem uświadamiał mnie, że przeszłość jest dla niego zamkniętym rozdziałem, a w jego życiu w tym stuleciu nie ma dla mnie miejsca.

-To świadczy o tym, że bije się ze swoimi uczuciami – westchnął Klaus, leniwie podnosząc się – Nie ważne, grunt, że przynajmniej teraz nie bawimy się w żadne trójkąty tylko od razu wybrałaś mnie – na potwierdzenie tych słów, namiętnie mnie pocałował.

Jednak pytanie brzmi: czy faktycznie wybrałam jego?